A przy tych biegach z aparatami po mieście doceniłam nasz tegoroczny listopad. To zazwyczaj trudny dla mnie miesiąc, taki agonalny, bo niby jeszcze wszystko żyje, ale już odpływa w niebyt. Świat ledwo zipie i powoli, boleśnie umiera. A w tym roku - proszę. Dużo słońca i tego pięknego, miękkiego światła, dużo kolorów, i śmierć nie rzuca się tak w oczy. Ponoć zapowiada to okrutną zimę. Ale póki co - zimy się nie boję.
1, 3, 6 i 9 mogłabym oprawić w ramki i powiesić w pokoju, serio!
OdpowiedzUsuńzainspirowałaś mnie do założenia kliszy w moim analogu ;) ciężki z niego diabeł, ale chyba w końcu zabiorę go na wycieczkę po mieście, niech ma, należy mu się ;)
OdpowiedzUsuńpierwsze mi się podoba ;)
ps: tia, jeden egzamin już oblałam, poprawkę muszę zdać... choć nie ukrywam, że wiem niewiele więcej niż za pierwszym razem :P
Mnie się zdjęcia podobają z uwagi na bardzo miękkie, przyjemne linie. :)
OdpowiedzUsuńTak tak analogowe, ja już teraz bardziej w stronę kliszy idę co by lekko podratować ten gatunek fotografii :)
OdpowiedzUsuńMasz talent *_*
OdpowiedzUsuń