Stałymi punktami odniesienia, schronieniami są miłość i fotografia, tylko to pozwala przestać biec na oślep. I cieszę się, że mam takie kotwice, inaczej znowu uciekłabym od siebie. Wam też się to zdarza?
poniedziałek, 12 grudnia 2011
Uciec od siebie
Trochę mnie tu nie było. Bo też rzadko w ogóle bywam w domu. Bo znowu coś się ze mną dzieje, jak każdego roku mniej więcej o tej porze, że zaczynam sobie przeorganizowywać życie. Wszystko stawiam na głowie, wypisuję ogromne znaki zapytania na każdej wartości, która zdawała się definiować ten chaos. Bo najtrudniej jest dojść do porządku z własną głową.
Stałymi punktami odniesienia, schronieniami są miłość i fotografia, tylko to pozwala przestać biec na oślep. I cieszę się, że mam takie kotwice, inaczej znowu uciekłabym od siebie. Wam też się to zdarza?
Stałymi punktami odniesienia, schronieniami są miłość i fotografia, tylko to pozwala przestać biec na oślep. I cieszę się, że mam takie kotwice, inaczej znowu uciekłabym od siebie. Wam też się to zdarza?
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Mnie się zdarzyło raz.
OdpowiedzUsuń***
To dobry moment na przeorganizowanie życia-bardzo naturalny z uwagi na cykle przyrody i symboliczny, patrząc na koniec roku.
Dobrze, że fotografia jest jedną z Twych kotwic, bo zachwyca. :)
jeśli chodzi o nieporządek w głowie to rzeczywiście się zdarza... nawet bardzo często! ;)
OdpowiedzUsuń2 zdjęcie jest piękne:)
OdpowiedzUsuńbardzo fascynujące!